Istniało prawdopodobieństwo, że w pewnym momencie podróży będą musieli improwizować. Lepiej było być przygotowanym, prawda? Nie do końca było pewne, czy wabienie dzikich Pokemonów na kolorowe piłki do aportowania miało jakiekolwiek szanse powodzenia, ale póki nie spróbują to się nie przekonają! Z resztą, wciąż istniała nadzieja na to, że jednak takie poświęcenia nie będą wcale potrzebne.

— Oczywiście, tylko dlatego. — Dziewczyna parsknęła, nie mając zamiaru wchodzić głębiej w tę ich słowną przepychankę. lance nie wiedział dużo na temat pokazów – praktycznie wcale, jakby spojrzeć na to całkowicie obiektywnie. Reina nie wydawała się być tym zaskoczona, pochodził z rodziny, która raczej nie interesowała się takimi rzeczami. W przeciwieństwie do niej.

— Starzy ludzie są niereformowalni, wolę skupić się na kształtowaniu twojego świeżego, nie zmąconego chorą męskością umysłu. — Zaśmiała się tylko, wychodząc do Pokemonów, które czekały na nich tam, gdzie je zostawili.

— To co? Czas na przygodę?

Żadne z nich nie mogło nazwać się doświadczonym – czy to w temacie pokazów czy pojedynków. Gdyby było inaczej nie byłaby to ich pierwsza podróż a torby pełne byłyby PokeBalli zamieszanych przez najróżniejsze Pokemony. W tej chwili jednak mieli tylko po jednym towarzyszu, co było idealną motywacją do tego, żeby jednak ruszyć na podbój świata Pokemonów.

— Zobaczymy, które z nas złapie ich więcej, co? — Reina zaśmiała się pod nosem, przyspieszając w stronę bram miasta. Najwidoczniej nie miała zamiaru się ociągać. Ponura w tym czasie ruszyła jej śladem – dosłownie chwile po tym, jak Dreepy ziewnął przeciągle, otwierając zaspane oczka gdy został pogłaskany. Szybko jednak zasnął znowu – nic dziwnego, w końcu ciagle był dzieckiem. O ile ducha prehistorycznego Pokemona można było tak nazwać.

Jakby się nad tym zastanowić to właśnie motywacja była najważniejszą częścią tego typu wyprawy. Większość osób, które na nią wyruszały nie miało ani doświadczenia ani masy Pokemonów. Ci, którzy odnieśli sukcesy mieli jednak ambicje, które zaprowadziły ich daleko. Lance zdawał się dobrze o tym wiedzieć – jego pochodzenie nie dawało mu zapomnieć chociaż na chwilę o tym, jak wysoko musiał mierzyć.

Podróżowali już jakiś czas, w ciszy i skupieniu, a sceneria nie zmieniała się za bardzo. Szli główną drogą, po której obu stronach rozchodził się pełen wysokich drzew i krzewów las. Jak długo mieli iść zanim trafią na jakiegoś dzikiego Pokemona? A może mieli nie spotkać żadnego?

— Hmm? — Reina wydawała się być wyrwana z zamyślenia, gdy Lance zadał jej pytanie. Przez chwilę widocznie zastanawiała się nad odpowiedzią, by w końcu uśmiechnąć się do niego i powiedzieć:

— Mam zamiar zebrać dane w całym PokeDexie, więc raczej nie mogę się przy tym ograniczać do jednego typu Pokemonów. Nie zmienia to jednak faktu, że nie dam rady mieć przy sobie wszystkich, jak już zacznę faktycznie uzupełniać dane w systemie. Kto wie, w towarzystwie jakich Pokemonów będę czuła się najlepiej? A ty? Masz jakiś plan?

To, co powinni zrobić w sprawie zmiany scenerii zdecydowanie zależało od tego, na czym im bardziej zależało. Wejście w las z pewnością dawało większą szansę napotkania dzikich Pokemonów, ale i sprawiało, że znalezienie pomocy w razie niebezpieczeństwa (a nie oszukujmy się, dzikie Pokemony nie zawsze bywały przyjazne) było dużo trudniejsze.

— Pokemony smoki? No no, ambitnie. — Reina zaśmiała się cicho, głaskając przy okazji Ponytę po boku. Dreepy obudził się na chwilę, słysząc własne imię i spojrzał na Lance'a zaspanymi oczkami.

— Dreeeee.... pyyyyy! — Dodał w tej sprawie swoje trzy grosze. Oczywiście, że był najlepszy! Tylko musiał często sobie drzemać. Ale hej, nie było w tym nic złego! Skądś musiał brać energię na przygody i pojedynki, jakie czekały ich w przyszłości.

Para wraz z Pokemonami maszerowała dalej, coraz bardziej zastanawiając się ne zejściu z trasy, która wydawała się obojgu dość nudna, choć jeszcze żadne z nich na głos tego nie skomentowało. I być może nawet zdecydowaliby się w końcu poruszyć temat, gdyby nie to, że z lasu wyleciał pędzący Pokemon, omal nie zderzając się z twarzą Ainscrofta.

Reina odskoczyła do tyłu, gdy Zubat pojawił się w zasięgu jej wzroku. Parsknęła cicho pod nosem słysząc mało męski okrzyk Lance'a, ale nie zdązyła tego nawet skomentować, zajęta obserwacją latającego Pokemona. Ponyta stanęła w miejscu zaalarmowana, a Dreepy przebuł się ze snu w rekordowym tempie znajdując się na barkach swojego właściciela. Być może nie był szczególnie silny, ale najwidoczniej nie miał zamiaru zostawić swojego przyjaciela samego w niebezpiecznej sytuacji. Bo... Dziki Zubat był niebezpieczny, prawda?

HP: 100%

Cytat:Bu złapać pokemona musisz wyrzucić minimum 5 na kości. Użyj do tego poniższego kodu:

Kod:

[roll=d20]