Rada pedagogiczna | Cała kadra Hogwartu

Inigo dopiero co zajechał do Hogsmeade i czuć od niego było nadal wakacjami. I to wakacjami pełną gębą, nie ma to tamto! Po wczorajszej imprezie (w końcu urodziny miała jego żona, a to nie przelewki!) wciąż leczył jeszcze kaca, do tego był opalony, wypoczęty, uśmiechnięty i na domiar wszystkiego jeszcze z nową obrączką na palcu. Podsumowując: komu jak komu, ale jemu lato udało się w tym roku na pewno.
W pokoju nauczycielskim usiadł trochę z boku, zostawiając miejsce dla nauczycieli bliżej dyrektora, do którego zresztą uśmiechnął się promiennie, pomiędzy jednym łykiem podejrzanie wyglądającej wody a kolejnym. W końcu trzeba się nawilżać, prawda?
Następnie rozejrzał się po sali, szukając jakiś świeżych mordek. Czyżby w tym roku nie mieli aż takich dużych rotacji w składzie kadry? Aż niespodziewane! Larrain musiał przyznać, że spodziewał się przynajmniej kilku rotacji.

Gethen
Zgodnie z życzeniem dyrektora Scamander zjawił się w szkole odpowiednio wcześnie. Poza obowiązkami zawodowymi motywowały go do tego również powody osobiste. Wakacje zdecydowanie były za długie i na dodatek wlekły się jak flaki z olejem. Pomimo spędzenia początku lipca na obozie Gethen wyczekiwał ostatnich dni sierpnia, by czym prędzej przyjechać do Hogwartu.
Bo nie tyle co go ciągnęło do pracy i lekcji, co do panny Weasley, za którą zdążył się już okrutnie stęsknić, nawet jeśli widywali się od czasu do czasu w Londynie.
Pełen werwy i dobrego humoru zjawił się w pokoju nauczycielskim, witając się z obecnymi i zajął swoje stałe miejsce, które wybrał rok temu przy stole. Trudno było nie zauważyć, że historyk wręcz tryska dobrym humorem, żeby wszyscy się tak cieszyli z powrotu do pracy jak Scamander.
- Jak najbardziej, panie dyrektorze. Zwarci i gotowi na nowy rok szkolny. - Dzięki temu dobremu nastrojowi Gethen był nawet gadatliwy.

Remus
Remus nie mógł się doczekać kolejnego roku szkolnego. Wbrew pozorom spodobało mu się uczenie i zachęcanie dzieci do ruchu. Może nie był zbyt bystrym stażystą, ale miał dużo chęci oraz olbrzymie serducho! Poza tym wszystkie smakołyki babci rozdawał po nauczycielach, a specjalnie paczki przekazywał dyrektorowi. Przecież nie mogło być tak źle. Niesamowicie cieszył się, że Ambro została doceniona, a on, on naprawdę się realizował! I tym razem nie mogło zabraknąć tajemniczego pudełeczka z ciasteczkami babcinymi, które delikatnie położył na boku, aby póki co nie odwracać uwagi od ważnych spraw.
- Ależ oczywiście, naprawdę się stęskniłem! - odpowiedział zgodnie z prawdą, a potem zajął miejsce obok Gethena. Był ciekaw, jakie zmiany tym razem ich czekają. Czy coś znowu Ministerstwo wymyśliło?