Rada pedagogiczna | Cała kadra Hogwartu

Larrain już planował się odezwać, być może nawet poprzeć kandydaturę trochę wypłoszowatego, ale przynajmniej sumiennego belfra, kiedy do pomieszczenia jak huragan wpadła stażystka Doroszenko, przerywając mu procesy myślowe. Słychać ją było już od połowy korytarza, a jednak jakimś cudem ona też zdołała wysłuchać, co też działo się w pokoju nauczycielskim - to się nazywa talent!
Przynajmniej Ignacy nie był jedyną osobą po spożyciu tego dnia w pracy.
- Talent jasnowidzenia, co? - uśmiechnął się do roztrzepanej dziewczyny, butem pomagając jej odsunąć sobie krzesło tak, żeby nie wywaliła się przy okazji pod stół. Nie była pod tym względem taką kaleką jak niektórzy obecni, ale kto wie ile procentów pływało w jej krwi aktualnie? Później zapyta ją i kolegów, czy nie chcą wpaść na kilka szotów do skrzydła wieczorem.
- Jak dla mnie całkiem rozsądny plan, ręce i nogi ma. - odpowiedział w kwestii wybierania wicedyrektora. Niech będzie i ten, przynajmniej wiadomo, że się szkołą przejmuje i świata poza nią nie widzi.

Remus
Remus był zbyt smarkaty, aby podawać kandydaturę na wicedyrektora. Przecież on się na tym nie znał! Palnąłby jakieś głupstwo i wszyscy by się śmieli. Nie znał się, ani na zarządzaniu szkołą, ani na ludziach, więc trudno było zgadywać, kto też by się nadawał. Patrzył na zebranych z zainteresowaniem, czy sam się zgłosi. Może ktoś był na tyle odważny? Czym w ogóle zajmował się wicedyrektor? Gdy Gethen zaproponował kandydaturę profesora McBride, Remus sam nie wiedział, co odpowiedzieć, postanowił więc wtopić się w tłum. Nie dla niego jakieś głosowania, w końcu czy to nie Layton sam powinien wybierać, z kim mu się najlepiej współpracuje? Remus dopiero w tym roku przekona się, ile będzie miała Ambro na głowie, jako opiekun domu, a co dopiero tajemnicze stanowisko wicedyrektora.