Walentynki 1939

Cecille, jak co walentynki, ręce miała pełne roboty. Ledwo wyrabiała się z zamówieniami i coraz bardziej żałowała, że nie zatrudniła jeszcze kogoś do pomocy, chociaż na ten jeden weekend. problem polegał na tym, że wytrenowanie młodego Colina było strasznie czasochłonne, a co dopiero kolejnego pracownika? Z drugiej strony odbieranie zamówień nie było szczególnie wymagające.

Zajęta zamówieniem nie zauważyła nawet, jak podstępny stary dziad się do niej zakrada. Dopiero, kiedy doleciała do niej walentynka, zatrzymała się na chwilę, spoglądając na nią w chwili zaskoczenia. Domyślała się, czyja to była sprawa – nie pierwszy raz jej takie numery odwalał. Rozejrzała się więc wokół, ale nie wpadła na to, żeby spojrzeć akurat w tę stronę, z której człapał Larrian. No tak bywa, nie?

Kątem oka zdążyła zauważyć zamieszanie przy wejściu, roztrzaskaną filiżankę i mokrego od herbaty klienta. Nosz cholera jasna! Zawsze musiało się coś takiego odwalić. Machnęła więc tylko ręką na Colina, żeby pomógł im to wszystko posprzątać, a sama dokończyła zamówiony przez jeden stolik deser i odłożyła go na ladę.