Walentynki 1939

Prawa była taka, że Vincent jakby chciał to by do tego Londynu pojechał. Ale nie chciał, bo po co? Żeby napluć na żonę? Ha, dobre sobie. Już wolał siedzieć i pilnować dzieciaków w herbaciarni – na które z resztą co jakiś czas spoglądał, upewniając się, że nie robią niczego złego. Szczególnie, że Vali's Day było wyjątkowym świętem, takim podczas którego dzieci zapominały o szacunku do samych siebie.

— No jak chcesz spędzić tam całą  noc. Nie masz przypadkiem jutro z rana zajęć? O jedenastej? — Spytał, nadal naburmuszony ale i trochę ciekawy. Czy znał plan zajęć McBride'a na pamięć? Być może.

— Och. Naprawdę? — Wydawał się być szczerze zaskoczony i aż przeniósł spojrzenie z jakiegoś gówniarza na twarz Lesliego. Ciekawe, czemu się rozstali. I kiedy? Nie mógł przecież od tak spytać, nie?

— Nie bardzo. Najchętniej w ogóle bym dzisiaj nie wychodził z komnaty.